Lees hier het eerste deel van deze novelle. Graag verder lezen? Het volledige verhaal is als e-book only verkrijgbaar via bol, Standaard Boekhandel en Kobo. Via Kobo Plus ook gratis te lezen!

Viktor luisterde gespannen naar het wegstervende tikken van zijn afslaande motor. Langzaam haalde hij zijn klamme handen van zijn stuur en veegde ze af aan zijn broek. In de achteruitkijkspiegel bekeek hij zijn perfect gemodelleerde kapsel. Hij was er bijna een kwartier aan bezig geweest. Hij opende het autoportier en haalde het opgevouwen briefje met het adres uit zijn achterzak. Hij had het adres ook opgeslagen op zijn telefoon, maar om het zekere voor het onzekere te nemen had hij het ook opgeschreven. Hij was als de dood om te laat te komen. Hij nam een parkeerticket en speurde de omgeving af.

Een aantal lezers gaven aan dat ze graag een vervolg wilden op 'De kilte van een zomernacht', omdat ze nog een opening voelden na het einde. Dat verraste me, want voor mij was die opening er niet. Ik wilde wel tegenmoet komen aan hun vragen, maar zag niet genoeg munitie in het verhaal voor een vervolg. Een andere auteur gaf me de tip een kortverhaal te schrijven. Dat vond ik een goed idee, maar het stelde me voor een nieuw dilemma. Ik wilde dat het ook op zichzelf kon gelezen worden, dus het moest spoilervrij zijn. Uitdagingen zijn er om aan te gaan. Hieronder kan je het kortverhaal lezen. Oordeel zelf of het me gelukt is!

In april 2021 haalde mijn kortverhaal 'Laatste Hoofdstuk' de shortlist van Verhaal van de maand.  Bovendien haalde het ook de publieksprijs voor beste beginzin binnen. Of die nominaties terecht waren, laat ik aan jouw oordeel over. Hieronder kan je het verhaal integraal lezen. Luister je liever? Bekijk hier het voorleesfragment. 

in loving memory of Marianne, een van mijn lezers van het eerste uur. Dit is voor altijd jouw verhaal.  

De echo van de misthoorn bereikte de stad voordat de schepen zwarte schaduwen konden werpen op de oevers van de rivier. Chaos verspreidde zich vanuit de rivierbanken tot binnen de stadsmuren. Het geschreeuw van de stedelingen drong door de raamopeningen naar binnen. Een beving trok door de vloer, een gedreun zwol aan en explodeerde in een luide knal. Saphira zocht steun tegen een van de marmeren zuilen. Het voelde alsof het hele gebouw elk moment kon instorten. Een ding was zeker: het was geen aardbeving of ander natuurgeweld. De dreiging was veel tastbaarder, daarom niet minder beangstigend. Geruchten waren overgewaaid vanuit Qadis. De rookpluimen afkomstig van nabijgelegen dorpen voorspelden weinig goeds. De enige hoop was dat die berichten emir Abd al-Rahman ook ter ore waren gekomen. Ze overzag de bedrijvigheid in de grote zaal, waarvan de deuren in allerijl met zware balken vergrendeld werden. Bewakers verzamelden zich aan weerskanten, tot de tanden bewapend. Hun afhangende schouders verrieden dat ze de uitkomst van deze dag vermoedden.

Ik grijp naar mijn keel, een rode gloed verschijnt op mijn vingers. Paniek overspoelt me, een vochtig waas bedekt mijn ogen. Een gestalte haast zich in de verte naar me toe. Sterke armen tillen me van de grond, dragen me naar binnen en zetten me op het keukenaanrecht. Twee grijze, amandelvormige ogen nemen me in zich op.

Het feestje had zich verplaatst naar de logeerkamer. Eén meisje sliep al, haar gezicht was weggedraaid naar de muur. De jongens lagen languit te praten op een collage van aaneengeschoven matrassen. Hun gesprek kon Sandy niet boeien, een onaangenaam gevoel borrelde op in haar maag. Ze wist niet zeker of het door de alcohol kwam of door de spanning die al de hele avond door haar lijf raasde. Het gesprek verstomde. Haar hartsvriendin betrad de kamer. Ze droeg een lichtblauwe satijnen slaapshort, met daarop een kinderlijk shirt met een kabouter. De jongen naast haar kon zijn ogen amper van haar afhouden. Zijn blik liet niets aan de verbeelding over.Sandy’s adem stokte. Ze wist wat hij zag; hoewel het geheel niet bij elkaar paste, kwamen de subtiele rondingen van Lucy er perfect in uit. Haar lange haren lagen als een gitzwarte sluier over haar schouders. Sandy keek de jongen geërgerd aan, hij leek het niet eens te merken. Hij was helemaal in de ban van het perfecte wezen voor hem. Sandy vertrouwde die kwal niet. Ze keek op naar haar vriendin. Lucy’s linkermondhoek ging aarzelend de hoogte in, ze sloeg verlegen haar ogen neer. Ze kon niet verhinderen dat Sandy het verlangen erin zag. Ze liet zich neervallen, tussen de jongen en Sandy in. Het duurde niet lang voor hij opnieuw Lucy’s blik ving.  Sandy stootte haar aan. Lucy schoot wakker uit de roes van oogcontact.

Ze staarde uit het raam. Hetzelfde desolate landschap passeerde al dagen, vogels trokken strepen door de lucht. Het was de enige beweging die er op straat te zien is. Of toch, enkele dagen geleden stond haar dochter voor de raam, met de kleinkinderen. Vreemd, waarom kwamen die nu niet binnen? Ze wilde het raam openmaken, maar mocht niet van haar dochter. Vijf minuten later sprongen ze weer op hun fiets en reden weg. Sindsdien had ze geen mens meer gezien. Gelukkig kreeg ze regelmatig wel een belletje, het was toch niet hetzelfde.

Velen kennen het verhaal van Tristan en Isolde. Maar kennen jullie ook de start van de legende? Dit kortverhaal is een herwerking van de start van de Tristansaga, gebaseerd op het originele verhaal.Fanfiction, als het ware, omdat dit een prachtig en triest verhaal is. 

Wat gebeurt er als je een hiker, een boom, enkele trollen en feetjes bij elkaar brengt? Lees het in mijn inzending voor de schrijfwedstrijd 'Onder de boom' van Schrijverspunt.nl. Mijn inzending was niet bij de winnaars, maar is desondanks heel erg leuk. Er zit een boodschap in. Weet jij welke?

Lier, 2008. Een zuiderse schone in een roomwitte bruidsjurk schrijdt over de trappen van het stadhuis. Boven ontmoet haar hand die van een zachtmoedige blonde jongeling. Ze staren de toekomst hoopvol tegemoet in elkaars ogen. De stenen van het oude Belfort zuchten weemoedig. De statige toren trotseerde niet alleen de tijd, maar is ook schatbewaarder van herinneringen aan vervlogen tijden. De beelden van twee andere jonge mensen doemen op, die hier eeuwen geleden in het huwelijksbootje stapten. Hun huwelijk veranderde het aanzicht van Vlaanderen voorgoed. Het feestgedruis was zo uitbundig, dat de Lierse bruggen het begaven. Helaas verliep hun relatie even tumultueus. Hopelijk verging het dit paar beter dan hun illustere voorgangers.